پوچی

امروز توی آشپز خونه داشتم سیر ها رو تکه می کردم که ذهنم به طرف پوچ بودن اونا روفت

می دونین اگه پیاز سیر رو یه مدتی همینجوری بذاری تا یه مدت طولانی خراب نمی شه اما کم کم شروع میکنه به توخالی شدن یعنی پوچ میشه و فقط پوستش باقی می مونه بر عکس مواد دیگه ای که کپک می زنه و می گنده

ما آدما هم همینطوریم. اگه تا زمان خاصی ازمون استفاده نشده یعنی از ذهنمون و از قدرت و تونانایی هامون استفاده نکنیم به پوچی می رسیم. به جایی که بهش می گن از خود نا امید شدن و افسردگی.

شایدم این تعبیر رو از پوچی بشه کرد که دیگه ذهن و فکر کارایی خودش رو از دست بده و قفط ظاهر بمونه مثل سیر که فقط پوستش میمونه !!

آدما هم مثل همه چیزای دیگه یه تاریخ مصرف دارن یه تاریخی که اگه بگذره دیگه بی معنی میشن و بایستی قبل از اینکه به اون تاریخ برسیم،با استفاده از تواناییهامون خودمون رو از پوچی نجات بدیم

دوباره مثل سیر که قبل از اینکه خراب بشه باید ازش استفاده کنیم!!!!!