سلام
اول:
هر کسی از نظر خودش خاصه! هر کسی توی وجود خودش، یه چیزی رو میبینه که فکر می کنه دیگران اون احساس یا ویژگی رو ندارن. توی ذهن منم همینطوره. خونوادم، برادرام و خواهرام، دوستانم و همه کسایی که می شناسم و دوستشون دارم، فرق می کنن. وقتی با دقت بهشون نگاه می کنم میبینم که هر کسی یه جوریه و هیچ کدومشون مثل هم نیستن! وقتی بیشتر و کامل تر فکر می کنم، درجه بعدی همشهریام رو می بینم که فرق دارن با بقیه، یه کم که دور تر میری می بینی که هم استانی ها و باز که از بالا تر نگاه می کنیم می بینیم که همه آدمایی که توی کشور ما زندگی می کنن، با ملت های دیگه فرق دارن!!!!
تازه جالبش اینجاست با مردم دیگه که فرق دارن، با همدیگه هم تفاوتای زیادی دارن! بعضی از این تفاوت ها برامون جذابه و خوشمون میاد. اما بعضی از تفاوت ها ناراحت کننده است!
جالبه برام این تفاوت ها. شخصیت و اون آدم درونی هر کسی، برا من و توی ذهنم با بقیه فرق داره. وقتی که از یه دید دیگه نیگاه می کنم، میبینم که همه یه شکلن. اما وقتی به درونشون نگاه می کنم، دوست داشتنی تر به نظر میرسن!!!
دوم:
تازه دیدم که دل دارم، بستمش
راه دیدم نرفته بود رفتمش...
سوم:
با خودم به مشکل بر خوردم! متوجه شدم که من زیاد حد وسط ندارم! یا آخر احساسم یا آخر منطق!!! یا خشک خشکم یا خیلی صمیمی!!! شایدم به این شدت نباشه ها ولی الان زیاد می بینم اینو.
چهارم:
دارم دور میشم! از تو از خودم از ما!!!
اشتباه از منه؟ تقصیر منه؟ شور و شوق رو من از بین بردم؟ بد کردم؟ چیکار کنم؟ چیکار کنم که دوباره درست بشه همه چی؟ کمکم کن خدای من