تنها تر از همیشه

نشسته ام تنها و می اندیشم ..........
چشمم به آسمان پر از ستاره می افته دارن به من چشمک می زنن دلم میخواد جوابشون رو بدم اما نه....  یکی بهم گفته هر ستاره ای که بهت چشمک زد بدون که به همه چشمک میزنه .............
زیر لب و آرام این شعر رو زمزمه می کنم......
تنها تر از همیشه در ایوان نشسته ام
ماه درشت                 یاس هزار پر
ماه درست                 باغ کبوتر
ماه تمام                    تازه و تر
بر آب های نیلی شب بال می زند
من نیز پا به پایش
                      با بال بسته ام
تنها تر از همیشه
جام می ام تهی است
جام غمم پر است
           وز جام دل مپرس
                         کاین جام را به سنگ صبوری شکسته ام
شب همراه نسیم و ستاره
با کاروان یاس و کبوتر
            تا کوچه های باغ سپید
                                 آهسته می رود

                         من نیز پا به پای سه تار گسسته ام
                                                       
                                                                        (شعر استاد مشیریه)